مشکل حکایتی است که تقریر میکنند
رضا فانی یزدی
مجموعه یادداشتها،خاطرات و نوشته های سالهای اخیر
Wednesday, September 24, 2003
با پذيرش پروتکل الحاقي به نگراني ملي پايان دهيد
ولي آنچه امروز در مقابل ماست، پذيرش و امضاي الحاقيه پروتکلي است که با پذيرش آن و تفسير صحيح از اجراي آن مغايرتي با حقوق ملي شناخته شده مردم ما ندارد و زمينه لازم را براي همکاري هاي آينده در عرصه فناوري هسته اي با کشورهاي اروپايي و ساير دول علاقمند در اين زمينه جهت استفاده صلح آميز فراهم مي نمايد.
مسئولين جمهوري اسلامي و بخصوص نمايندگان مجلس ايران بايد بدون تعلل در پذيرش اين الحاقيه اقدام نموده و با درک از عواقب ناگوار عدم پذيرش و امضاي پروتکل الحاقي، آرامش ملي و امنيت خاطر را براي تمامي مردم ايران و دوستداران صلح در جهان و طرفداران نابودي تمامي سلاح هاي هسته اي در جهان امروز فراهم آورند.
Monday, September 15, 2003
اما واقعا چرا اينها دست به اين جنايت زدند؟
فاجعه اعدام هاي سال 67 نه تنها از نکبت بارترين فجايع در تاريخ معاصر ايران، که در نوع خود در تاريخ معاصر جهان نيز کم نظير بوده است. تنها مشابه آن را مي توان در آخرين ماههاي جنگ جهاني دوم و انتقال يهوديان از سراسر اروپا و گسيل آنها به اطاق هاي گاز در آشويتس بخاطر آورد. انتقام وحشيانه اي که در آخرين روزهاي فاشيسم گروهي بي گناه تاوان آن را با جان خود پس از سالها و ماهها اسارت مي بايد مي پرداختند.
داستان ما نيز در ايران شباهت عجيبي به اين ننگ تاريخي داشت.
آخرين روزهاي جنگ هشت ساله ايران و عراق بود. همه مي دانستند که جنگ به زودي تمام خواهد شد. از داخل و خارج حداکثر فشار بر رهبري جمهوري اسلامي براي پذيرش قطعنامه 598 وارد مي آمد. آمريکا نيز با سرنگوني ايرباس جمهوري اسلامي به رهبري نظام اولتيماتوم مي داد. از درون جريان آيت الله منتظري حداکثر فشار را براي پايان دادن به جنگ با سخنراني ها و پيام هاي دروني و بيروني شدت بخشيده بود. جامعه خسته و ناتوان از ادامه جنگ، جوانان فراري در خارج و مخفي در درون براي فرار از اعزام به جبهه ها، سرداران نظامي خسته و مايوس و نااميد از فتح کربلا و عزيمت براي رهايي قدس و رهبر پير، فرتوت، مريض و در انتظار مرگ.
Thursday, September 11, 2003
تحريم انتخابات: هديه اي به اقتدارگرايان
* جامعه ما امروز بيشتر از هميشه محتاج راه حل هاي مشخص و عملي است. شعارهاي عوام پسند کلي، قهر اجتماعي و سياسي و گوشه گيري و تسليم قدرت، و يا پناه به امدادهاي غيبي فرا مرزي ما را بيشتر فلج کرده و به نفع اقتدارگرايان حاکم تمام خواهد شد.