مشکل حکایتی است که تقریر می‌‌کنند
رضا فانی یزدی
مجموعه یادداشتها،خاطرات و نوشته های سالهای اخیر
Wednesday, July 13, 2005
داستان غم انگیز تنهایی ما و اکبر گنجی
عجب زمانه‌ایست، چه همه سال گذشته، ناله همسر گنجی اما شبیه همان ناله‌های همسران و مادران ما در آن سالهاست.
معصومه شفیعی اما، هنوز توی شهر دوازده میلیونی تهران تنها تا پاسی از شب پشت در بیمارستان در اندوه فاجعه از دست دادن اکبرش ناله و زاری می‌کند.
اکبر عزیز، گمان می‌کردم اون بالابالاها خیلی دوست و آشنا داری، که برات حاضرند روزه سیاسی بگیرند، در مجلس شورا تحصن برپا کنند، جلسات هیئت دولت را تعطیل کنند و کنفرانس مطبوعاتی برگزار کنند و خلاصه همه آنچه رو که در روزهای آخر مجلس ششم و انتخابات ریاست جمهوری به اعتراض به حذف خودشون از قدرت سیاسی می‌کردند، برای حفظ جان تو هم بکنند.
بیان دم در زندان اوین یا امروز بیمارستان میلاد و با پیراهن‌های سفید به اعتراض تجمع کنند و بجای جبهه دمکراسی و حقوق بشر، کمیته دفاع از جان گنجی رو تشکیل بدهند. اما انگار اینها از سیاست فقط چانه زنی در بالا را یاد گرفته‌اند،
چه شجاعانه تنها مانده‌ای گنجی!
کاش تو شهید جمهوریت نباشی و در بنای ساختمان زیبای جمهوریت آن سوی رودخانه که خود از معماران حقیقی آن هستی هنرنمایی کنی.
تو باز تنها مانده‌ای مثل ما در همان سالها.
شنیدم بیشتر تجمع کنندگان در مقابل زندان اوین همان خانواده‌های سابق زندانیان سیاسی و وابستگان آنها بودند، اکبر عزیز چقدر ما هنوز تنهاییم، و بیشتر از همه معصومه و فرزندان تو.
معصومه شفیعی اما، هنوز توی شهر دوازده میلیونی تهران تنها تا پاسی از شب پشت در بیمارستان در اندوه فاجعه از دست دادن اکبرش ناله و زاری می‌کند.
اکبر عزیز، گمان می‌کردم اون بالابالاها خیلی دوست و آشنا داری، که برات حاضرند روزه سیاسی بگیرند، در مجلس شورا تحصن برپا کنند، جلسات هیئت دولت را تعطیل کنند و کنفرانس مطبوعاتی برگزار کنند و خلاصه همه آنچه رو که در روزهای آخر مجلس ششم و انتخابات ریاست جمهوری به اعتراض به حذف خودشون از قدرت سیاسی می‌کردند، برای حفظ جان تو هم بکنند.
بیان دم در زندان اوین یا امروز بیمارستان میلاد و با پیراهن‌های سفید به اعتراض تجمع کنند و بجای جبهه دمکراسی و حقوق بشر، کمیته دفاع از جان گنجی رو تشکیل بدهند. اما انگار اینها از سیاست فقط چانه زنی در بالا را یاد گرفته‌اند،
چه شجاعانه تنها مانده‌ای گنجی!
کاش تو شهید جمهوریت نباشی و در بنای ساختمان زیبای جمهوریت آن سوی رودخانه که خود از معماران حقیقی آن هستی هنرنمایی کنی.
تو باز تنها مانده‌ای مثل ما در همان سالها.
شنیدم بیشتر تجمع کنندگان در مقابل زندان اوین همان خانواده‌های سابق زندانیان سیاسی و وابستگان آنها بودند، اکبر عزیز چقدر ما هنوز تنهاییم، و بیشتر از همه معصومه و فرزندان تو.
Tuesday, July 12, 2005
واقعیت و پیامدهای جنگ هسته‌ای
تصویری واقعی از فاجعه هسته‌ای و عواقب وحشت‌آور آن
تصویر حقیقی از یک جنگ هسته‌ای هنوز نه برای مردم ما و نه برای مردم جهان به طور واقعی ترسیم نگردیده است. تجربه بمباران هسته‌ای ژاپن و حقیقت فاجعه دردناک بشری حاصل از آن و عواقب دهشت آور آن فاجعه تا همین امروز در پرده ابهام باقی مانده است. ازدلایل این ابهام تسلط رسانه‌ای ایالات متحده بر جهان است که خود فاجعه آفرین جنگ هسته‌ای بود. سایر کشورهای قدرتمند از جمله شوروی سابق و حتی کشورهای اروپایی نیز به این دلیل که خود دارای سلاح هسته‌ای هستند، تصویر واقعی و وحشت‌بار فاجعه را روشن نمی‌سازند. در صورت وقوع یک حمله هسته‌ای، میزان تخریب و فاجعه امروز مسلما میلیونها بار بیشتر از اولین حمله هسته‌ای به شهرهای ژاپن خواهد بود. متاسفانه مقامات حکومتی در کشورها نه تنها برای ارائه ابعاد فاجعه آور یک جنگ هسته‌ای به مردم نمی‌کوشند، که خود آنها نیز عمدتا نمی‌دانند که ابعاد فاجعه تا به کجاست. به تصور آنها، همین که برای خود پناهگاهی مطمئن دست و پا کرده‌اند، احساس امنیت کرده غافل از اینکه قدرت تخریب و ادامه آلودگی و از بین رفتن فضای زندگی پس از بمباران حتی برای آنها نیز ادامه حیات را ممکن نخواهد کرد
Page 1 of 1 pages
