رضا فانی یزدی
گویند رمز عشق مگویید و نشنوید
مشکل حکایتی است که تقریر می‌‌کنند
چرا مذاکرات هسته ای به نتیجه نمی رسد
بازگشت سلطنت در ایران یا توهین به شعور مردم
چرا غربی ها سنگ اندازی می کنند ، چرا هیچ کس نمی گوید که در این جلسات چه می گذرد ، چرا نمایندگان ۵+۱ از گفتن آنچه بر سر میز مذاکره می رود به مردم خود در این کشور ها خود داری می کنند ، چرا هر روز طرفین شروط مذاکره را تغییر می دهند
آیا چشم اندازی برای حل این مساله وجود دارد
چه شروط دیگری جز مسله غنی سازی و مورد هسته ای در این مذاکرات مطرح است ، موارد غیر مربوط به هسته ای در این مذاکرات چیست؟
آیا طرف مذاکره کننده ۵+۱ است یا ۵+۲ و نقش کدام یک از این ۷ مذاکره کننده تعیین کننده تر از بقیه است
چرا مردم در شهر های بزرگ ، علیرغم حکومت دیکتاتوری بشار اسد از گروه های مخالف و یاغی و در مواردی تروریست تحت فرمان ترکیه و عربستان و قطر تحت عنوان اپوزیسیون استقبال نمی کنند؟
چرا آمریکا زمانی که نمی توند شورای امنیت را به نفع تصمیمات خود تجهیز کند ، آن را دور زده و خود سرانه عمل می کند ؟
آیا ادامه این روش ها توسط ایالات متحده ، مشروعیتی برای تصمیمات بعدی شورای امنیت باقی می گذارد ، اگر آمریکا و دیگر کشور های غربی پایبند به تصمیمات شورای امنیت نیستند ، پس چه اجباری برای دیگر کشور ها باقی می ماند که به تصمیمات شورای امنیت التزام داشته باشند
چرا ایران باید در مذاکرات مربوط به سوریه و آینده آن کشور شرکت داشته باشد
به پروژه انتخابات آزاد چگونه می توان نگاه کرد؟
چرا صحبت از بازگشت سلطنت در ایران توهین به شعور مردم است ، به نظر می رسد که کسانی که طرفدار بازگشت سلطنت در ایران هستند در فکر و در عمل تبعض را پذیرفته اند ، به نظر آنها همین که فردی از تخم و ترکه پادشاه قبلی باشد ، حق ویژه ای دارد که دیگران فاقد آن هستند، حق ریاست کشور و یا به قول برخی نماد ملی بودن و یا پادشاه مطلقه ، فرقی نمی کند به هر حال ، یعنی شما قبل از تولد از دیگران برتری پیدا کرده اید به واسطه ژن پدری ، اگر جمهوری اسلامی روزی قرار باشد همین مدل سلطنتی را پیاده کند حق رهبری و ولایت در ایران را فقط باید از آن اولاد پیغمبر و امام ها دانست ، به این معنی که یکی از شرایط رهبری سید بودن خواهد بود یعنی رابطه خونی با ائمه و پیامبر داشتن ، ببینید چقدر مسخره به نظر می آید . طرفداران سلطنت
در واقع اینگونه فکر می کنند
پروژه ما ، پروژه رسیدن به دمکراسی است که در آن انتخابات حتما تا آنجا که ممکن است آزاد خواهد بود ، از دمکراسی به انتخابات آزاد می رسیم ، باید از آنهایی که با هزار هدف متفاوت انتخابات آزاد را بهانه کرده اند ، پرسید ، چرا تحول به دمکراسی را پروژه وحدت نمی کنید ، مگر پس از گذار به یک نظام دمکراتیک قرار نیست همه دستگاه اجرایی و قانون گذاری و همه ارگان های اصلی نظام آن انتخابی باشند. اگر انتخابات آزاد وسیله گذار است ، چرا فکر می کنید فقط از این راه باید رفت، مگر در تونس و مصر ابتدا انتخابات آزاد برقرار شد، پس تمرکز ما برای وحدت نیروها باید روی هدف دستیابی به دمکراسی باشد که در خود انتخابات را در شکم دارد
آیا اتحاد جمهوریخواهان ایران طرفدار پروژه کنونی انتخابات آزاد است؟
چگونه می توان از حمایت جهانی در مبارزه بر علیه نظام اسلامی بهره گرفت و پروژه دمکراسی خواهی ایرانی را به پیش برد ؟
Next entry: اهمیت تاریخی اندیشه باب
Previous entry: عصیان های مردم مستاصل و گرسنه در آینده کشور