من هنوزم ز تو آن خاطره‌ام مانده بجا

رضا فانی یزدی


گویند رمز عشق مگویید و نشنوید
مشکل حکایتی است که تقریر می‌‌کنند

با پذيرش پروتکل الحاقي به نگراني ملي پايان دهيد

image

امضاي پروتکل الحاقي منع گسترش سلاح هاي اتمي از جانب جمهوري اسلامي ايران نشان از آن است که مقامات جمهوري اسلامي در صدد تلاش براي توليد سلاح هاي هسته اي نبوده و همانگونه که آقاي خاتمي رئيس جمهور ايران تاکنون بارها به صراحت تاکيد کرده اند، امنيت کشور را در پناه دستيابي به سلاح هاي اتمي و کشتار جمعي جستجو نمي کنند. صدور اجازه ورود بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي به داخل کشور جهت بازرسي و نظارت بر تاسيسات هسته اي ايران، حق استفاده صلح آميز از فناوري هسته اي را همچون هر کشور ديگري براي ما محفوظ خواهد داشت. استفاده صلح آميز از فناوري هسته اي حق مسلم هر کشوري است که متناسب با بررسي هاي کارشناسانه کلان در سطح ملي تصميم گيري شده و کشور ما ايران هم از آن مستثني نيست. حقوق به رسميت شناخته شده بين المللي براي هر کشوري جدا از آنکه حاکميت سياسي آن موقتا در دست کدام گرايش مي باشد، هميشه بايد محفوظ و محترم شمرده شود. امضاي قراردادها و معاهده هاي بين المللي تعهدي است که نسل هاي آينده کشور پاسخگو و ملزم به رعايت آنها مي باشند. خصومت ما با حاکميت اقتدارگراي جمهوري اسلامي ايران در شرايط حاضر نبايد عاملي باشد که منافع ملي مردم ما و از آن جمله نسل هاي آينده را ملزم به محروميت و پرداخت غرامت نمايد.

تکنولوژي هسته اي و استفاده صلح آميز از آن عرصه اي است همچون ساير عرصه هاي علمي که نمي توان و نبايد هيچ ممنوعيتي را در آن بر هيچ ملتي پذيرفت و اعمال نمود. پذيرش اينکه ملتي صلاحيت استفاده از فناوري در عرصه معيني از علم را به منظور استفاده صلح آميز ندارد، پذيرش تبعيض ملي و نژادي است که مي تواند در ساير حيطه هاي علمي نيز در آينده تعميم يابد.

ولي آنچه امروز در مقابل ماست، پذيرش و امضاي الحاقيه پروتکلي است که با پذيرش آن و تفسير صحيح از اجراي آن مغايرتي با حقوق ملي شناخته شده مردم ما ندارد و زمينه لازم را براي همکاري هاي آينده در عرصه فناوري هسته اي با کشورهاي اروپايي و ساير دول علاقمند در اين زمينه جهت استفاده صلح آميز فراهم مي نمايد.

مسئولين جمهوري اسلامي و بخصوص نمايندگان مجلس ايران بايد بدون تعلل در پذيرش اين الحاقيه اقدام نموده و با درک از عواقب ناگوار عدم پذيرش و امضاي پروتکل الحاقي، آرامش ملي و امنيت خاطر را براي تمامي مردم ايران و دوستداران صلح در جهان و طرفداران نابودي تمامي سلاح هاي هسته اي در جهان امروز فراهم آورند.

هدف اصلي در دوران کنوني بر اين است که در جهت نابودي کامل سلاح هاي هسته اي در جهان به پيش رويم. جامعه بشري با ياد آوري فاجعه اتمي هيروشيما و ناکازاکي که به هلاکت بيش از يکصد هزار نفر و پيامد هاي وحشتناک متعاقب آن، در صدد است که از مجهز شدن کشورهاي جديد به اين سلاح هاي مرگبار و فاجعه آفرين جلوگيري نمايد.

متاسفانه در همسايگي کشور ما، کشورهايي همچون هند و پاکستان و قزاقستان به اين سلاح هاي مرگبار مجهز بوده و حتي از پيوستن به پيمان منع گسترش تسليحات هسته اي (NPT) خود داري نموده اند و جاي تعجب است که جامعه جهاني چشم خود را بر روي تسليحات هسته اي اسرائيل بسته و از توانايي هاي تخريب و ويراني اين کشور در منطقه که بارها علنا توسط مسئولين اين کشور بيان گرديده است غافل بوده و يا عمدا توجه لازم به آن مبذول نمي کنند.

آرزوي همه ماست که جهان فارغ از هرگونه سلاح هسته اي بوده و منطقه زندگي ما در خاورميانه عاري و پاک از اين سلاح هاي مرگبار کشتار جمعي گردد.

ايران به عنوان يکي از کشورهاي عضو آژانس که به مذاکرات مربوط به پروتکل الحاقي کمک کرده و در بسياري مواقع کشورهاي ديگر را به امضاي آن پروتکل تشويق نموده است و به نقل از مارک وژدکي سخنگوي آژانس بين المللي در وين، که در مصاحبه اخير خود با ديلي نيوز مي گويد «ايران بخشي از روندي است که تصويب الحاقيه را امکان پذير ساخت» مي بايد بدون مکث و از دست رفتن فرصت پروتکل الحاقي را امضا نموده و با تکيه بر حسن نيت و همکاري با آژانس بين المللي براي پاکسازي کل منطقه خاورميانه و تامين امنيتي کشور به محافل بين المللي و مجامع و افکار عمومي جهان مراجعه و خطرات ناشي از تهديدات اتمي اسرائيل و نگراني هاي خود را از همسايگان مجهز به سلاح هاي هسته اي ابراز نمايد.

متاسفانه در سالهاي اخير، سياست هاي قلدرمنشانه و زورگويانه ايالات متحده امريکا و بي توجهي مسئولين اين کشور در رابطه با قوانين بين المللي و قطعنامه هاي سازمان ملل و افکار عمومي مردم جهان و تبليغ و اجراي سياست هاي به اصطلاح "حملات پيشگيرانه" (preemptive strike) و تهاجم نظامي همه جانبه عليرغم تمايل اکثريت جامعه جهاني و سازمان ملل متحد به کشور عراق و تعاريفي از قبيل "محور شرارت" باعث گرديده است که رژيم هاي توتاليتر و سرکوبگر بهانه لازم را جهت توجيه سياست هاي مخاطره آميز خود از قبيل اقدام در جهت ايجاد سلاح هاي هسته اي يا خروج از پيمان هاي جهاني منع سلاح هاي هسته اي را براي مردم خود توجيه نموده و نه تنها امنيت مردم کشورهاي خود که امنيت تمامي ساکنان کره زمين را به مخاطره بيندازد.

عموما کشورها زماني اقدام به دستيابي به سلاح هسته اي مي کنند که احساس ناامني مي کنند. بايد اطمينان لازم را براي اين کشورها فراهم نمود که هيچ خطري آنها و حاکميت آنها را از جانب هيچ نيروي خارجي تهديد نمي کند و لذا نيازي به سلاح هسته اي نيست. اگر معتقديم که دستيابي به سلاح هسته اي تهديدي است براي کل بشريت، پس نمي توان انتظار داشت که چند کشور سلاح هسته اي داشته باشند و از ديگران خواست که از توليد سلاح هسته اي خودداري نمايند بويژه که اين سلاح ها حداقل در دو مورد از جانب ايالات متحده به کار گرفته شده و مردم جهان از عوقب آن با خبرند.

بر جامعه جهاني است که براي حفظ نسل و امکان ادامه بقا براي کل بشريت و عدم آلودگي کره زمين نه تنها کشورهايي را که در جهت ايجاد اين سلاح ها هستند وادار به توقف و جلوگيري از توليد آن نمايد، که آنهايي که در حال حاضر صدها کلاهک هسته اي آماده به پرواز دارند را نيز وادار به انهدام و نابودي کامل تسليحات اتمي خود نمايد. جهان ما به امنيت اتمي و مسابقه تسليحاتي و رقابت در اين زمينه احتياجي ندارد. جامعه جهاني مي تواند با احترام به قوانين بين المللي ومصوبات سازمان ملل متحد و پذيرش اين نهاد بين المللي به عنوان عاليترين مرجع حکميت جهاني که به جاي آن هيچ جايگزيني متصور نيست، در صلح غير مسلح به رتق و فتق امور و دعاوي بين المللي رسيدگي نمايد.

هيچ کشوري حق ندارد با اقدامات يک جانبه و استفاده غير قانوني از نيروي نظامي خود به تنهايي دست به اقدام زده و خود را ماوراء مجامع شناخته شده بين المللي و افکار عمومي جهان قراردهد. استفاده از زور به بهانه مبارزه با تروريسم و خلع سلاح و نابودي سلاح هاي کشتار جمعي و دور زدن محافل حقوقي و بي توجهي به مصوبات قانوني و قطعنامه هاي شوراي امنيت سازمان ملل متحد و افکار عمومي مردم جهان بهانه لازم را براي رژيم هاي توتاليتر و سرکوبگر فراهم نموده که تحت عنوان دفاع از حاکميت خود و استقلال ملي و عدم وجود حکميت جهاني براي رفع اختلافات به ايجاد سلاح هاي اتمي پرداخته و جهان را به محيطي نا امن براي کل جامعه بشري تبديل نمايند.

بخشي از حاکميت اقتدارگراي جمهوري اسلامي با توسل به بهانه هايي از همين قبيل، به فريب افکار عمومي مردم پرداخته و با طرح ماجراجويانه انسجام اجتماعي ايران تحت انگيزه مجهزشدن به دانش هسته اي و سلاح اتمي (اشاره به مقاله ابو محمد عسگرخاني در روزنامه همشهري) و بحث هايي از قبيل خروج ايران از پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي و بيانات تحريک آميز بر عليه ماجراجويي هاي احمقانه دولت اسرائيل در زمينه بمباران نيروگاه هاي اتمي ايران که در صورت وقوع فاجعه اي غير قابل جبران براي کشور ما و منطقه براي ساليان آتي نيز به جاي خواهد گذاشت، در صدد آشفتگي افکار عمومي بوده و با استقبال از تحريکات خارجي در تدارک نظامي کردن فضاي جامعه و کشوربوده و اوضاع را بدينوسيله مناسب براي سرکوب نيروهاي مخالف در تمامي عرصه هاي اجتماع مي بينند.

از طرفي نيز نيروهاي سلطنت طلب و مخالفين فرصت طلب در خارج از کشوراز عدم امضاء و پذيرش الحاقيه از طرف جمهوري اسلامي به وجد آمده و از تخريب روابط سياسي ايران با جهان غرب استقبال کرده و از عدم شکل گيري روابط با آمريکا خشنود بوده و در پرتو اين تخريب روابط بار ديگر خود را به مثابه تنها آلترناتيو قدرت سياسي در آينده ايران در معرض نمايش کشورهاي غربي بويژه آمريکا قرار داده اند.

عدم پذيرش پروتکل الحاقي از جانب ايران و خروج احتمالي ايران از پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي، فاجعه بارترين عواقب سياسي و اجتماعي و اقتصادي و علمي را براي کشور به جاي خواهد گذاشت. مردم ايران و طرفداران مردمسالاري و دمکراسي واستقلال ملي متاسفانه بازندگان اصلي اقدامات ماجراجويانه اقتدارگرايان خواهند بود.

رضا فاني يزدي
3 مهر 1382

Next entry: در راه ايجاد کميته هاي کشف حقيقت

Previous entry: اما واقعا چرا اينها دست به اين جنايت زدند؟

تعدادی از آخرین یادداشت ها