رضا فانی یزدی
گویند رمز عشق مگویید و نشنوید
مشکل حکایتی است که تقریر می‌‌کنند
شما در آن سالها کجا بودید؟شما در آن سالها کجا بودید؟
رضا فانی یزدی
rezafani@yahoo.com
می گویند در کنگره بیستم حزب کمونیست اتحاد شوروی در سال ۱۹۵۶ در سخنرانی غیرعلنی خروشچف خطاب به اعضای کنگره که عمدتا در نقد و محکومیت رفتار ... و دیکتاتورمنشانه استالین انجام می شد، اتفاق جالبی افتاد. پس از اینکه خروشچف به مدتی طولانی به نقد و حتی فحاشی به شخصیت استالین پرداخت، یکی از حضار شرکت کننده در کنگره با صدای بلند سوال کرد که شما در آن سالها کجا بودید و چه می کردید. خروشچف با شنیدن این سوال رو به جمعیت کرد و پرسید چه کسی این را پرسید. هیچ کس جواب نداد. دو باره و سه باره سوال کرد که چه کسی این حرف را از من پرسید که من در آن دوران کجا بودم. باز هم پاسخی نشنید. سکوت سالن را گرفته بود. خروشچف با لحنی تمسخر آمیز گفت من همان جایی بودم که تو امروز نشسته ای و همان کاری را می کردم که تو امروز می کنی.
این داستان مرا به یاد کسانی می اندازد که از میرحسین موسوی، نامزد انتخابات ریاست جمهوری، می پرسند آقای موسوی، شما در دهه اول جمهوری اسلامی و در دوران کشتار و جنایت های رژیم، بویژه در سال ۶۷، کجا بودید و چه می کردید. موسوی همان جا بود که بسیاری از آقایان و خانم هایی که امروز سوال می کنند نشسته بودند. موسوی درست در کنار آنها نشسته بود گرچه در مقام ریاست دولت و مدیر اجرایی پروژه های دولتی، اما همانجایی نشسته بود که بقیه اعضای هیات دولت، معاونین وزرا و رهبران و بنیانگذاران سپاه پاسداران و اعضای وزارت اطلاعات و دیگر وابستگان دور و نزدیک به حکومت اسلامی نشسته بودند.
سال گذشته در سالروز کشتار ۶۷ رادیو دویچه وله مصاحبه ای داشت با آقای سازگارا که ایشان به این کشتار اشاره کرده و گله و گلایه می کردند. چند روز پیش نیز در روزآنلاین مطلبی به قلم خانم فریبا داوودی مهاجر خواندم که ایشان نیز به بهانه حمله به موسوی از کشتار ۶۷ نام برده بودند. این روزها شاهدیم که همزمان با انتخابات ریاست جمهوری، آقای میرحسین موسوی که از قضا پس از دو دهه زندگی در خفا به صحنه بازگشته است، مورد سوال قرار گرفته که آقا، شما آن روزها که در مملکت دسته دسته بچه های مردم را می کشتند کجا بودید. تا آنجا که به خاطر دارم در آن روزها به جز آیت الله منتظری هیچکدام دیگر از آقایان و خانمها اعتراضی نکردند. همه آنها همانجایی بودند که آقایان موسوی، کروبی و رضایی نشسته بودند. آقای احمدی نژاد را نمی دانم که آن زمان به چه کاری مشغول بودند. اما این آقایان به اتفاق بسیاری دیگر از خانم ها و آقایانی که امروز مدعی خون قربانیان دهه اولیه انقلاب شده اند و اشک تمساح می ریزند همه در کنار هم همانجایی نشسته بودند که مرادشان دستور قتل عام ها را صادر می کرد و با سکوت خود آن همه جنایت را تایید می کردند. و یا در بهترین حالت، معترض نبودند.
بیشتر از یکسال از مصاحبه آقای سازگارا با دویچه وله می گذرد. اما نمی توانم از ذهنم بیرونش کنم. مطلب خانم فریبا داوودی که نیز از دوستان ایشان است باز آن مصاحبه را به خاطرم آورد. آقای سازگارا که چند سال پیش از کشورخارج شدند، خود را از بنیادگذاران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی معرفی کردند و بسیار جالب است که از همان فردای خروج از کشور نیز مدعی رهبری اپوزیسیون رژیم هستند. و آنچنان از حکومت اسلامی حرف می زنند که انگار از همان بدو پیدایش حکومت دینی از مخالفین سرسخت آن بوده و گویا مادرزاد دمکرات مدافع حقوق بشر پا به این جهان گذاشته اند. مدتها بود که در دلم مانده بود که از ایشان بپرسم شما در آن سالهای کشتار که امروز محکومش می کنید - و بسیار خوشحالم که چنین می کنید – براستی در آن سالها کجا بودید؟ اگر همانگونه که خود مدعی هستید که در آن روزگار از بینانگذاران و فرماندهان سپاه پاسداران بوده اید، نقش شما در آن سالها چه بود؟ شما بهتر از من می دانید که کشتار وشکنجه فقط محدود به جنایت سال ۶۷ که به فجیع ترین شکل خود را به نمایش گذاشت، محدود نبوده است. کشتار سال ۶۷ اوج و اعتلای جنایت رژیم بود اما بسیاری پیشتر از آن هزاران زندانی سیاسی به اتهامات گوناگون شکنجه شده، سالهای طولانی در سلولهای انفرادی، گاودانی ها و قبرها و انباری ها حبس کشیده و اعدام شده اند. راستی شما در آن سالها کجا بودید و چه می کردید؟
تمام آن سالهای تیره و تار که آیت الله منتظری تک و تنها با استفاده از هر فرصتی رفتار وحشیانه با زندانیان را محکوم می کرد و هیات های نمایندگی ایشان به زندانهای سراسر کشور اعزام می شدند، شما چه می کردید؟ شما و دیگر دوستان شما که امروز ادعای رهبری اپوزیسیون نظام اسلامی را دارید، و گاه به شوخی رئیس جمهورتان می خوانند، در آن سالها به این همه جنایت چه اعتراضی کردید؟ زمانی که آیت الله منتظری مورد غضب رهبر عظیم الشان تان واقع شد و بسیاری از اعضای خانواده ایشان گرفتار غضب رهبر شدند، شما در دفاع از ایشان چه گفتید؟ شما و امثال شما در مقامی نیستید که از موسوی و کروبی سوال کنید که آنها کجا بودند و چه می کردند زیرا آنها همانجایی بودند که شما و برخی دوستان شما جا خوش کرده بودید و حتی گاه خوشحال از اینکه رقیبان و مخالفان سیاسی تان را به قتلگاه می برند شادمانی می کردید.
اگر قرار است کسی از موسوی و کروبی سوال کند که آنها آن زمان کجا بودند و چه می کردند و چرا امروز باید پاسخگوی موقعیت دیروز خود در نظام اسلامی باشند در درجه اول قربانیان و خانواده های آنها هستند، و در کنار آنها مراجع ذیصلاح حقوقی و یا کسانی که هیچ نقشی در این کشتار نداشته اند. کسانی که در آن زمان شاهد کشتار بوده اند، ولی به خاطر اینکه منافع شان با منافع رژیم گره خورده بود سکوت کرده اندند، اکنون حق ندارند به خاطر منافع سیاسی خود از پرچم حق خواهی آن قربانیان استفاده یا سوء استفاده کنند. شما کاش به جای سوال از موسوی و کروبی و دیگر آقایان، خود به عنوان شاهدین جنایت آنچه را که از آن روزها به خاطر دارید مکتوب کرده و کمک کنید که گوشه هایی از این جنایت هولناک برای تاریخ و خانواده قربانیان بازگو شود. جنایتی که اگر همه ما و شما کمک کنیم، و به تصویرش در آوریم، و ابعاد فاجعه آمیز و پنهان آن را بازگویی کنیم، نه دیگر کسی جرات تکرار آن را دارد و نه جامعه دیگر پذیرای آن خواهد شد.
کشتار فاجعه آمیز سال ۶۷ و جنایت ها و فجایعی که به سرکوب مخالفین نظام اسلامی در دهه اول انقلاب منجر گردید را فرصت طلبانه در مقابل حریف انتخاباتی ریاست جمهوری دستمایه سیاست لحظه ای خود نکنید. به میان کشیدن کشتار ۶۷ در مقابله با نامزدهای انتخاباتی در حقیقت لوث کردن فاجعه کشتار زندانیان سیاسی است و عملا به پنهان نگاه داشتن هر چه بیشتر عمق این فاجعه کمک نموده و طراحان و مجریان اصلی فاجعه کشتار توسط رژیم اسلامی را به فراموشی می سپارد.
با احترام،
رضا فانی یزدی
۲۰ مه ۲۰۰۹
Next entry: با دولت آبادی و سروش در زندان
Previous entry: تحقیق و تفحص دینی دکان فقها نیست